sultans that swing

(Διαβάζεται με την μουσική υπόκρουση)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας σουλτάνος και μια σουλτάνα. Κάτσε, κάτσε. ήταν 9 σουλτάνοι και κάμποσες σουλτάνες. Καθότι τα σουλτανάτα τους ήρθαν και γίνανε μια χώρα, κάτσανε και τα μοίρασαν και κατέληξαν στο να γίνουν μια -ας πούμε- ομοσπονδία σουλτανάτων. Κάτι σαν δημοκρατία σουλτανάτων.

Ε ότι μπορεί να σημαίνει μια τέτοια δημοκρατία. Κι έτσι κάθε 5 χρόνια θα γινόταν βασιλιάς κι ένας άλλος σουλτάνος. Κούνια ο ένας σουλτάνος, μπέλα ο άλλος. Τι καλύτερο, ε; Και τα προνόμια να μην θίγονται, και η χλίδα βασιλείας για το φιλοθεάμον κοινό και η επίφαση δημοκρατίας.

Θυμάστε τον Δρ Μ; Αυτός ήρθε και κυβέρνησε και και τους έκανε τους σουλτάνους μια χαψιά -λίγο όπως η Ελισάβετ τους πρωθυπουργούς, τις κυβερνήσεις και τις χελώνες. 5 χρόνια ο ένας σουλτάνος, 5 ο άλλος, 5 ο παρα άλλος. ο Δρ Μ εκεί! 20 χρόνια κυβέρνησε. Ψιλοπροσπάθησε να ξεφορτωθεί αυτούς τους διεφθαρμένους αναχρονισμούς. Αλλά, αυτά τα πράματα δεν φεύγουν εύκολα. Το γιατί οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η βασιλεία μένει εξακολουθεί να είναι ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα. Η επιστήμη εξακολουθεί να έχει τα χέρια σηκωμένα ψηλά επί του θέματος.

Έφυγε καμιά φορά ο Δρ Μ. Οι σουλτάνοι συνέχισαν την πέρα-δώθε κούνια στον θρόνο της χώρας: Καθείς βασιλιάς για 5 χρόνια. Φάε, πιες, μάζευε σουλτάνες, εισαγόμενες και μη τα γνωστά.

Μέχρι που κατέφτασε στη χώρα το Φι του χι, έκανε μια γύρα, έσπειρε καινά δαιμόνια και Voila! Παραίτηση του Βασιλιά -ναι ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ!