Mindelo τη Δευτέρα

Ψαραγορά

Βόλτες στην πόλη, την λαχαναγορά και την ψαραγορά. Τα νερά εδώ είναι πλούσια σε τόνο και σε marlin το ψάρι του γέρος και η θάλασσα, είδος ξιφία. Όλα χύμα στον μπάγκο. Πουλούν γυναίκες και συνήθως μεγάλης ηλικίας.

Όσοι άντρες είναι εδώ, καθαρίζουν και τεμαχίζουν τα μεγάλα ψάρια. Mια κοτσονάτη γιαγιά πλακώνει στις φάπες τον 30αρη γιο? εγγονό? Αυτή θα ξέρει

Κλειστές και ανοιχτές αγορές

Στην παραλία

Στην παραλία, λίγο πέρα απ το κέντρο τα νερά είναι κρυστάλλινο τουρκουάζ. Και μάλλον ζεστά. Δεν το παίρνουμε απόφαση να πάμε στον κόλπο των gatas για μπάνιο. Ίσως να είναι λόγω της σταδιακής εξοικείωσης με τη γλώσσα: οι gatas είναι καρχαριάκια κι όχι γατάκια, όπως θα περίμενε ο ανυποψίαστος επισκέπτης.

Αράζουμε για ώρες στο καφέ της παραλίας διαβάζοντας την ιστορία των νησιών. Σταθμός σκλαβοπάζαρου, απίστευτη σκληρότητα των Πορτογάλων εποίκων, τόπος άγονος, βροχές σπάνιες. Λιμοί κάθε 30-50 χρόνια που αποδεκατίζουν τον πληθυσμό. Ακόμη και μετά την επίσημη κατάργηση της σκλαβιάς, πέρασαν 2 γενιές για να ελευθερωθούν εδώ οι σκλάβοι Η ανεξαρτησία ήρθε μόλις τον 1975, μέσα στο γενικότερο μπάχαλο της πτώσης της χούντας του Salazar.

Εδώ οι σκλάβοι ήταν ακριβοί. Ήταν ποιότητας βλέπεις. Η φύρα τα χε κακαρώσει στο πέρασμα απ την Αφρική μέχρι εδώ. Είχε νόημα λοιπόν να τους εμπορεύονται από δω. Όπως και κάνανε, με μεγάλα κέρδη οι Πορτογάλοι και οι πελάτες τους.

Casa Cafe Mindelo

Το βραδάκι καταλήγουμε στο casa cafe mindelo που κατορθώναμε να μην βρίσκουμε ενώ περνούσαμε από μπροστά! Χαϊβάνια, τουρίστες! Μοντέρνο, πολύ συμπαθητικό, με ιδιοκτήτη μάλλον Ιταλό. Ωραία ψάρια στη σχάρα και ακόμη πιο ωραία μουσική cabovedrikη από ένα ντουέτο ανδρών -κιθάρα, φωνη και cajon – το Περου-Αφρικάνικο κουτί κρουστών.