Colca Canyon: το βαθύτερο φαράγγι στη γη!

8η μέρα: Τρίτη 11 Αυγούστου 2015, Καμπανακόντε

Κάπου 200 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Αρεκίπα βρίσκεται το φαράγγι που άνοιξε ο ποταμός Κόλκα, το πιο βαθύ φαράγγι στη Γη. Για την ακρίβεια, το φαράγγι δημιουργήθηκε από γεωλογικό σχίσμα ανάμεσα σε 2 ηφαίστεια 6.5 χιλιομέτρων ύψους το καθένα! Η πρόσβαση είναι δύσκολη, αλλά γι΄ αυτόν τον λόγο και ιδιαίτερα επιθυμητή! Όπως σε ολόκληρο τον τρίτο κόσμο, τα αξιοθέατα τα καπαρώνουν τουριστικές επιχειρήσεις που μαζεύουν τους τουρίστες και τους πηγαίνουν κατ΄ αποκλειστικότητα στα ενδιαφέροντα μέρη. Έτσι, υπάρχουν πολλές οργανωμένες εκδρομές που ξεκινάν την άγρια νύχτα (3:00 τα χαράματα) για να φτάσουν στο mirador del condor αρκετά πρωί όπου μπορεί κανείς να δει κόνδορες (η εμφάνιση των οποίων τερματίζεται πριν τις 9:00). Μετά πιάνουν παραδοσιακά χωριά και θερμά λουτρά και γυρνάνε στην Αρεκίπα στις 5 το απόγευμα. Η επιλογή για τους ανήμπορους ή τεμπέληδες!

Αλλά υπάρχει κι άλλος δρόμος ο -κατά κόσμον- της αρετής! Το λεωφορείο της γραμμής, της εταιρείας Senior de los Milagros (Κύριος, ο Θαυματουργός), με εκκίνηση τις 3:30, πρωινής. Επιβιβάζονται διάφορα ζευγάρια αγουροξυπνημένων ταξιδευτών, κάτω των 30 και στην συντριπτική πλειοψηφία Γάλλων, όπως επίσης και πλήθος ντόπιων. Οι ντόπιοι λοιπόν κουβαλάν την κουβέρτα τους μαζί και συνήθως έναν μπόγο. Τους ξένους τους ξεχωρίζεις απ' τα superlight μπουφανάκια και τα στυλάτα -επίσης superlight- backpacks.

Η διαδρομή με πολλές διακοπές μέσα στην πόλη μιας και σε κάθε στροφή ανέβαιναν καναδυό χωριάτες. Και πήραμε τις Άνδεις και πηγαίναμε Το λεωφορείο δεν έχει ίχνος θέρμανσης και τα παράθυρα δεν καλοκλείνουν -φυσικός εξαερισμός, μάλλον. Ο δρόμος σκαρφαλώνει, η νύχτα είναι κρύα. Φοράμε ότι έχουμε και δεν έχουμε. Προορισμός το Cabanaconde, χωριό σε υψόμετρο 3250μ απ΄ τ ο οποίο ξεκινά μονοπάτι να κατέβει στην βάση του φαραγγιού στα 2300μ (το φαράγγι πιάνει βάθος 3250μ σε κάποια περιοχή εξ ου και το ρεκόρ). Για να φτάσουμε όμως πρέπει να σκαρφαλώσουμε στη ράχη των Άνδεων από πέρασμα που βρίσκεται ψηλά, πολύ ψηλά.

Ασθμαίνει η σακαράκα, ασθμαίνουμε κι οι επιβάτες (οι μη ντόπιοι τουλάχιστον). Χάπια για το soroche (της ασθένειας μεγάλων υψομέτρων αλήθεια υπάρχει ελληνική λέξη γι΄ αυτό; ) Στις 7 το πρωί πιάνουμε Chivay ένα μεγάλο χωριό με λάσπη πολύ. Λίγο το άγριο ξύπνημα, λίγο το άγριο υψόμετρο, οι τουρίστες ζαυλακωμένοι κάνουν ουρά στα μαγαζάκια του σταθμού να πάρουν mate de coca, να βοηθήσει στην εξοικείωση στο υψόμετρο (αυξάνει την απορρόφηση οξυγόνου, ή τουλάχιστον, έτσι λένε εδώ).

Κατεβαίνουν κάποιοι ντόπιοι για ν΄ ανέβουν άλλοι τόσοι. Πλέον το λεωφορείο είναι γεμάτο όρθιους, Ντένης τρομερούς, κουβέρτες και μπόγοι μαζί. Αυτοί δεν παν Cabanaconde, παρά στα ενδιάμεσα χωριά. Τα χωριά είναι φτωχά και από λίθινη εποχή. Τα σπίτια φτιαγμένα με λάσπη, χαμόσπιτα. Οι χωματόδρομοι στενοί. Το λεωφορείο κορνάρει στην είσοδο του χωριού αναγγέλλοντας την άφιξη του. Μπόγοι φορτωμένοι σε πλάτες κατεβαίνουν, άλλοι ανεβαίνουν. Έτσι πάει ο κόσμος να πουλήσει την πραμάτεια του, να δουλέψει, να πάει στο σχολείο να διδάξει. Μπορεί μεν τα σπίτια να μοιάζουν πιο πολύ με μαντριά, αλλά κάθε χωριό έχει μια τεράστια, επιβλητική εκκλησία, κάτασπρη, χτισμένη με την πέτρα των ηφαιστείων της περιοχής! Αν τυχόν κι παρέμενε καμία αμφιβολία για την επιτυχία της conquista! Μαρτυρούν -λέει- τον πλούτο της περιοχής στον 16-17ο αιώνα λόγω των γειτονικών ορυχείων ασημιού. Τώρα γιατί τίποτα άλλο δεν μαρτυρεί αυτόν τον πλούτο. μυστήριο!

Ο δρόμος γυρνάει σε χωματόδρομο, οι μπόγοι εξακολουθούν να εναλλάσσονται. Μοιάζει με ταξίδι στην αιωνιότητα Ευτυχώς, ο κύριος είναι θαυματουργός, και φτάνουμε στο Cabanaconde καλές 10:30. Είναι τόσο ψηλά, η βλάστηση είναι χαμηλή. Γύρω γύρω κορυφές που φτάνουν τα 5 κι 6 χιλιόμετρα (φαίνονται πανύψηλες ακόμη κι απ' τα 3250μ!). Η ατμόσφαιρα αραιή, να τουφεκάς κάνα μόριο οξυγόνου.

Το χωριό είναι πίσω απ' τον κόσμο. Έλα όμως που ο κόσμος βρίσκεται μπροστά του! Αποφασισμένοι οδοιπόροι που θα κατέβουν τα χίλια μέτρα υψόμετρο σε μια τρίωρη διαδρομή για να φτάσουν στην όαση στην κοίτη του Κόλκα, στην βάση του φαραγγιού. Οι περισσότεροι διανυκτερεύουν εκεί, να κάνουν την σκληρή ανάβαση της επιστροφής την επόμενη μέρα. Κάποιοι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση κι άλλοι θρασείς επιχειρούν το πάνω κάτω στην ίδια μέρα. Στον ξενώνα που έχουμε κλείσει έχουν ξαναδεί Έλληνα! Μάλιστα έφυγε το ίδιο πρωί αφότου είχε δουλέψει στο φαγάδικο τους για μια βδομάδα για φαΐ και ύπνο -περιοδεύει την χώρα. Έχει πάει 11. Είναι τόσο αργά που η διαδρομή στην όαση και πίσω μέχρι τις 5:30 που νυχτώνει δεν είναι εφικτή. Ποιος όμως επιβάλει να πιάσουμε πάτο!? Αρκεί να μπορέσουμε να τον δούμε!

Βάζουμε μπρος μέσα από τα χωράφια Εικόνες προϊστορικές:

Θα μπορούσαμε να μαστε εμείς αν η τύχη το χε φέρει να γεννηθούμε 2000 χρόνια πριν, ή . στις Άνδεις.

Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα -δηλαδή της στεγνής εποχής. Η σπορά θα ξεκινήσει με τις βροχές -από Νοέμβρη και μετά. Έχει κάποια λουλούδια στη διαδρομή.

Λουλούδι του φαραγγιού του Κόλκα.

Μετά από 3/4 εύκολης καθόδου, φαίνεται στο βάθος η όαση!

Και μετά από λίγο μας καταδέχεται κι ένας κόνδορας καθυστερημένος, απ ότι φαίνεται.

El condor pasa.

Οι απότομες πλαγιές είναι γεμάτες πεζούλες -από πολύ παλιά. Οι Ίνκα και οι προπάτορες τους ήταν αριστοτέχνες γεωργοί, καλλιεργώντας στις πλαγιές των Άνδεων σε δυσθεώρητα υψόμετρα.

Όπου ράχη και πεζούλα.

Σύννεφα γκρίζα μαζεύονται. Συναντάμε διάφορους που ανηφορίζουν. Έχοντας ξεκινήσει νωρίς απ την όαση φτάνουν τώρα στα ψηλά. Τους βλέπουμε από μακρυά να ανεβαίνουν πολύ πολύ αργά να σταματάν συχνά. Κάποιοι ρωτάνε πόσο μένει. Κάποιοι τα χουν φτύσει -εντελώς! Η όαση φαίνεται πλέον με λεπτομέρεια.

Η όαση: οι κατασκηνώσεις κι οι πισίνες με θερμό νερό.

Λογαριάζουμε να χρειαστούμε τον διπλάσιο χρόνο ανάβασης. Πρέπει να βρέχει κάθε 5 χρόνια εδώ -σήμερα ήταν η μέρα. Πιάνει ψιχάλα. Καιρός να συνταχθούμε με τις τάξεις των αναστενάρηδων της ανάβασης. Η ανάβαση είναι σκληρή. Που να ‘χε και ήλιο! Οι θεοί των Άνδεων έστειλαν πέρα την βροχή και κράτησαν πάνω μας τα σύννεφα. Όμως το υψόμετρο είναι που κάνει τη διαφορά και χωρίς soroche. Είναι σαν να περπατάς σε πλανήτη με 1.5 φορά την βαρύτητα της γης. Ααααααααααργά! Βααααααααααριά! (ταινιούλα)

Φτάνουμε σώοι, με κομμένη την ανάσα.

Στον ξενώνα δεν έχει ζεστό νερό -γεμίζουν το ντεπόζιτο του χωριού τ΄ απόγευμα. Κι αφότου το γεμίσουν, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο ρουμπινέ βγάζει ζεστό και ποιο κρύο. Μετά από μια βόλτα στο χωριό τρώμε μια πεντανόστιμη σούπα με κινόα, στην αυλή μιας Καμπανακοντίτισας που μαγειρεύει για ντόπιους και περαστικούς. Σκηνικό περίπου βιβλικό. Στην ομήγυρη ντόπιοι κι ο Ιωσήφ, ένας Αμερικανός αρχαιολόγος σε ανασκαφική αποστολή.

Το δωμάτιο δεν έχει θέρμανση - όχι κατ' εξαίρεση. Το χωριό δεν έχει θέρμανση. Οι Ίνκας δεν χρειάζονται θέρμανση. Απλά παίρνουν 3 χοντρές κουβέρτες. Μετά από μερικές ώρες χουχούλιασμα είναι όντως φούρνος κάτω απ τις κουβέρτες! Να δω πως θα σηκωθείς.

Το πρωί ξυπνήσαμε με όλες τις γύρω βουνοκορφές χιονισμένες:

Η κεντρική πλατεία του Cabanaconde, με φόντο τις κορυφές της Chila. Κάπου εκεί πάνω, λέει το National Geographic έχει τις πηγές του ο Αμαζόνιος!