1η γεύση από Lima: Ceviche βουτηγμένο στη garua

1 μέρα: Τρίτη 4 Αυγούστου 2015, Λίμα

Άφιξη στο αεροδρόμιο. Στηθήκαμε στο ΑΤΜ να πάρουμε λίγες σόλες. Δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε αυτή τη στιγμή. Δοκιμάσαμε και με την άλλη κάρτα, ξανά το ίδιο: Δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε αυτή τη στιγμή. Ναι αλλά τον ψηλό Γερμανό συνεπιβάτη που περίμενε από πίσω γιατί τον γέμισες σόλες? Την ψιλιάστηκα την δουλειά. Την επόμενη μέρα, στηθήκαμε διακριτικά μπροστά στο ΑΤΜ και δεν βγάλαμε κιχ. Όλη η συνεννόηση έγινε σε άπταιστα Ολλανδικά!Ιδού το αποτέλεσμα!

Στο Songoro Cosongo, στο Barranco, κλείνοντας την 1η μέρα. Φάγαμε ένα καταπληκτικό ceviche κι ένα λιγότερο καταπληκτικό μαγειρευτό ξιφία, πίνοντας κοκτέιλ φρούτων με pisco. Είναι οικογενειακή ταβέρνα και το αφεντικό παίζει κάτι συμπαθητικά κομμάτια στο πιάνο, αλλά τώρα το γύρισε στην κιθάρα με κάποιον άλλον και δεν ξέρουν τα κομμάτιαΤο Barranco είναι μια όμορφη γειτονιά, κάμποσα χιλιόμετρα απ το κέντρο, που βλέπει στον Ειρηνικό. Το φαράγγι που το διατρέχει είναι γεμάτο με εστιατόρια και καφέ. Είναι απ τα ανερχόμενα μέρη, που δεν έχουν πήξει ακόμη στον τουρίστα.

Τη Lima σκεπάζει μόνιμα η garua (γχαρούα), μια υγρασία πηχτή που κάνει τον ουρανό ασπριδερό σαν να χει γεμίσει καπνό. Για την ακρίβεια, η Lima κολυμπάει στη garua. Είναι πάντα έτσι θολή και πολύ υγρή. Στο ξενοδοχείο είναι οι πετσέτες νοτισμένες και τα μαλλιά γυρνάνε μπούκλες. Βρεθήκαμε νωρίς το πρωί στη βιβλιοθήκη του Mario Vargas Llosa που στεγάζεται σ' ένα παλιό σταθμό τρένου, με θόλο βιτρό και φύλακες που σ' ευχαριστούν για την επίσκεψη.

Η πόλη ξυπνάει αργά οι τράπεζες ανοίγουν στις 9, κι οι τουρίστες σκάνε μύτη κατά τις 11.

Κέντρο Λίμα, πριν τις 9 το πρωί.

Πετύχαμε την πιο ενδιαφέρουσα αλλαγή φρουράς (ταινιούλα) μπροστά στο προεδρικό μέγαρο: Βγαίνει η φιλαρμονική, στήνονται πίσω απ τα κάγκελα της αυλής του προεδρικού μεγάρου και παίζουν κάτι όμορφα κομμάτια: tango, danson για να χορεύεις. Κι απ' την άλλη μεριά απ τα κάγκελα ο κόσμος, τουρίστες και ντόπιοι, να τους κοιτάζει και να τους κινηματογραφεί (λίγο σαν θηρία σε ζωολογικό κήπο).

Πίσω απ τα κάγκελα του Προεδρικού Μεγάρου.

Η ιδέα ήταν να περάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο Μουσείο Τέχνης (Museo de Arte). Δυστυχώς ήταν κλειστό για ανακαίνιση, με την εξαίρεση μιάς απρόσμενα εντυπωσιακής έκθεσης για τον πολιτισμό των Chavin.

Οι Chavin είχαν φτιάξει ένα τελετουργικό συγκρότημα στα βόρεια της σημερινής χώρας, κοντά στη συμβολή 2 ποταμών. Είχαν αναπτύξει ένα εντυπωσιακό σύστημα special effects κατευθύνοντας τις ακτίνες του ήλιου, τα νερά του ποταμού και τον ήχο από τους μουσικούς γιγαντιαίων κοχυλιών κατά βούληση, την κατάλληλη στιγμή της τελετουργίας, να σαστίζουν τους αδαείς. Τους πότιζαν παραισθησιογόνο χυμό κάκτου και παίρνανε τους εκλεκτούς μυημένους στους διαδρόμους ενός σκοτεινού λαβύρινθου στον οποίον φωτιζόταν αριστοτεχνικά μόνον κάτι πέτρινα κεφάλια από τρομακτικά θηρία (σκηνικό Horror night 😉). Η πομπή κατέληγε στο δώμα ενός πέτρινου ειδώλου θεού, το οποίο και έλουζαν στο αίμα.

Ωραία ήταν λοιπόν στο μουσείο κι έμεινε και ώρα, οπότε πίσω μερικά χιλιόμετρα να προλάβουμε να δούμε το εντυπωσιακό μοναστήρι Φραγκισκανών μοναχών, San Francisco. Τεράστιοι χώροι, μέσα στη χλίδα, με azulegos, έναν θόλο mudegar, μισό πορτοκάλι σκαλιστό με γεωμετρικά αραβουργήματα, από κέδρο της ηπείρου, τεράστιους θρησκευτικούς πίνακες του Rubens και τις μη εξαιρετέες επενδύσεις φύλλου χρυσού Μα πιο εντυπωσιακή απ' όλα η ξύλινη βιβλιοθήκη με 25000 τόμους, μόνον φυσικό φωτισμό (γιατί οι πυρκαγιές είναι καταστροφή), 2 στριφτές σκάλες και μερικά βιβλία ψαλμών 20 κιλά το κομμάτι. Βιβλιοθήκη άξιο επίκεντρο ενός Ονόματος του Ρόδου.

Το τάγμα των φραγκισκανών είχε 3 όρκους: υπακοή, παρθενία και πενία. Κρίνοντας απ΄ την περίσσια μαρτυρία πενίας, πώς θα μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς την τήρηση των άλλων δύο όρκων!

Και πίσω στο τσεμπίτσε (ceviche, αγαπημένο μας πιάτο απ το ταξίδι στο Mexico, μας τρέχανε τα σάλια μήνες τώρα σε αναμονή): Φρέσκο ψάρι μαριναρισμένο σε χυμό πράσινου λεμονιού και καυτερής πιπεριάς, με κόκκινο κρεμμύδι και πολύ κόλιανδρο. Κι αυτό είναι όλο!

ceviche

Η λιχουδιά!