Δαμάζοντας το τσουνάμι
Είναι ένα τσουνάμι που φουσκώνει και χτυπάει όλες τις ακτές, όπως και τις στεριές. κι είναι μόνιμο και έχει μερικές δεκαετίες που όλο και ψηλώνει....
(* Δυσφορία στη Μαλαισία, ας πούμε)
Ε ναι, προανακοινωθέν. Έχει κάπου 30 βαθμούς θερμοκρασία και υγρασία πάνω από 80%, ε κάνει το περπάτημα λίγο σαν κολύμπι- και δη σε αργή κίνηση μετά από μια άυπνη νύχτα.
Αλλά, να! KL, Kuala Lumpur (=Κόμβος Λούνης), εδώ ξεκίνησε η πόλη. Και για μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία, η πρώτη εικόνα carte postale με τον μουεζίνη στην προσευχή των 6 απογευματινής. Καλώς Ήρθαμε!
Εδώ λοιπόν ήρθαν οι πρώτοι έποικοι, είχαν εύφορα χωράφια απ' τις προσχώσεις και φύτρωσαν τρόφιμα διάφορα. Καθάριζαν και τη ζούγκλα γύρω-γύρω ως που άρχισαν να ευδοκιμούν κι ουρανοξύστες!
Πριν αυτό όμως, παρά μέσα βγάζανε τσάι και παρά κάτω έλεγχαν το εμπόριο μεταξιού και καρυκευμάτων. Έτσι περνούσαν απ' τα μέρη πολλοί Άραβες έμποροι οι οποίοι μιλούσαν για τη θρησκεία τους. Το πήραν πρέφα οι ντόπιοι πως στους μωαμεθανούς δεν έχει κάστες, ιεραρχία, φέουδα και τέτοια και το γύρισαν στο ισλάμ για μια φλούδα γης στη γη και μια στον ουρανό. κι από τότε τραγουδάει ο μουεζίνης τις ώρες της μέρας.
Μετά ήρθαν οι Βρετανοί να φέρουν τα τους και τον πολιτισμό τους -τον οποίο ήδη τόσο πετυχημένα εξήγαγαν ήδη. Σε αντάλλαγμα πήραν, να, λίγο τσίγκο, πολύ καουτσούκ και περισσότερο φοινικέλαιο.
Κι έτσι βρέθηκαν οι Μαλαισιανοί υπήκοοι της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Το ξεπέρασαν αλλά τους άφησε φαίνεται κάποια κολλήματα μεγαλείου:
κι αυτή η σημαία. καλά ποιος τη σκέφτηκε!