Δαμάζοντας το τσουνάμι
Είναι ένα τσουνάμι που φουσκώνει και χτυπάει όλες τις ακτές, όπως και τις στεριές. κι είναι μόνιμο και έχει μερικές δεκαετίες που όλο και ψηλώνει....
9η μέρα: Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015, Καμπανακόντε προς Αρεκίπα
Πρωινό ξεκίνημα απ' το Cabanaconde για Arequipa. Το χωριό πιάνει δουλειά:
Οι ντόπιοι (Ινδιάνοι) πάντα ύφαιναν κι έπλεκαν. Κάθε χωριό έχει την ενδυματολογική του υπογραφή. Στο Cabanaconde, οι γυναίκες -όλες- φοράνε αυτά τα καπελάκια, που φτιάχνουν οι ίδιες.
Ο ήλιος ανεβαίνει γρήγορα και λάμπει.
Ο δρόμος μεταξύ Cabanaconde Arequipa κόβει τις Άνδεις. Περίπου 3 ώρες μετά την αναχώρηση, έχουμε αφήσει προ πολλού πίσω το φαράγγι κι ανεβαίνουμε. Στο έδαφος ένα λεπτό στρώμα χιονιού. Στον ορίζοντα άλλες κορυφές των Άνδεων. Το υψόμετρο: 4χιλ, 4.2, 4.3, . κι η σκέψη ακόμη σε λαχανιάζει.
Εδώ η μισή ατμόσφαιρα βρίσκεται κάτω απ' τα πόδια σου ! Η καρδιά πεταρίζει, ο σφυγμός επιταχύνει απ' την ελαφρότητα.
Ο οδηγός κάνει απρογραμμάτιστη στάση, στο ψηλότερο σημείο του περάσματος, αναγνωρίζοντας το μοναδικό (για τους περισσότερους επιβάτες) της εμπειρίας. Το τοπίο είναι υπέργειο! Κοιτάμε όλοι με κομμένη την ανάσα -πιο κυριολεκτικά δεν γίνεται!
Ποτέ δεν έχουμε βρεθεί ψηλότερα στη γη. Στο βάθος κορυφές, οι περισσότερες ηφαιστείων σβησμένων ή κι ενεργών, ακόμα πιο ψηλές!