Στην peña (πένια) για πενιές

20η μέρα: Σάββατο 22 Αυγούστου 2015, Λίμα

Υπάρχει μια άποψη της Περουάνικης κουλτούρας που δεν έχουμε γευτεί ακόμη καθόλου: Η Αφροπερουάνικη. Μεταξύ άλλων έχει επηρεάσει πολύ την μουσική της χώρας.

Μετά την επιστροφή στην Λίμα, απ το Κούσκο, καιρός να δοκιμάσουμε μια peña (πένια). Η πένια είναι μια ταβέρνα με ζωντανή μουσική. Συνήθως έχουν ξεκινήσει από δεκαετείς σαν οι τόποι συνάντησης μιας μουσικής παρέας, γίνανε στέκια και κατέληξαν μέρη διασκέδασης. Βρίσκονται στο Barranco (καθότι αυτή είναι η χιπ περιοχή -λαϊκή, μποέμ κλπ). Και κάποιες έχουν γίνει τουριστικά κέντρα που ξεπουλάνε κάθε βράδυ κι έχουν τη φήμη πως έχουν καταλήξει να κάνουν πρόγραμμα βαριετέ. Μια φημισμένη και άκρως τουριστική είναι η Candelaria. Εννοείται πως σ΄ αυτές δεν πατάει ντόπιος παρά μόνον για να δουλέψει.

Επισταμένη έρευνα μας οδηγεί στην Officina. Είναι τόσο .ψαγμένη επιλογή, που δεν μπορούμε να την βρούμε! Δεν έχει κάν ταμπέλα απ έξω! και μια πόρτα σφαλιστή, παρότι είναι 9 το βράδυ Όμως γνωρίζει την πένια η ψιλικατζού απ' απέναντι που λέει πως το πρόγραμμα ξεκινάει στις 10. Δεν υπάρχουν και πολλά να κάνεις στην περιοχή. Πάμε για τσιμπολόγημα σε μια churasc-ερία ( ψητά αφρικανικής έμπνευσης). Όμως είναι προχειροφαγείο άσε που τους έχουν τελειώσει σχεδόν όλα. Σε μια σουρεαλιστική εκτέλεση πρωτοκόλλου, δίνουμε παραγγελία και όνομα να μας φωνάξουν όταν έχει ετοιμαστεί το φαγητό, παρόλο που είμαστε οι μοναδικοί πελάτες!

Τέλος πάντων, πίσω στην Officina στις 10 είμαστε απ τους πρώτους πελάτες. Όλα τα τραπέζια ρεζερβέ, η δική μας κράτηση δεν είχε καταγράφει Αρχίζουν να καταφτάνουν οι θαμώνες. Μεγάλες παρέες, μεγάλης, κυρίως, ηλικίας. Με την παραγγελιά, η σερβιτόρα παίρνει και όνομα. (ε;) Στις 10:30 ανεβαίνουν οι μουσικοί, 2 κιθαρίστες/τραγουδιστές, ένας που παίζει cajón ( το ταμπούρλο/σκαμπό που έχει γίνει εκ των ουκ άνευ στην λατινοαμερικάνικη μουσική) και μετά ακόμη ένας.

Το μαγαζί έχει γεμίσει. Μια μεγάλη παρέα μπροστά μας είναι συγγενείς και φίλοι της κυρίας Λουκρητίας που γιορτάζει τα 90 -και χορεύει κάθε 2ο τραγούδι! (Πως το ξέρουμε; Μα ο αρχηγός της ορχήστρας αναφέρεται σ' όλα τα τραπέζια και κάνει αφιερώσεις -να λοιπόν προς τι η συλλογή ονομάτων.) Η πίστα είναι συνεχώς γεμάτη. Υπάρχουν και καλεσμένοι τραγουδιστές, ένας πολύ μετά την 2η σύνταξη. Μια τροφαντή μαύρη τραγουδίστρια με βαθιά μπλουζ φωνή. Η κορύφωση είναι μια σειρά από Μαρινέρας που χορεύουν ένα ένα, 4 ζευγάρια και την τελευταία και τα 4 ζευγάρια μαζί. Πολύ γοητευτικός χορός, ακόμη κι απ τους λιγότερο κομψούς χορευτές.

Φύγαμε, χωρίς να ευχηθούμε στην κυρία Λουκρητία. Τι να της πούμε;

Να τα εκατοστήσει -και να παρεξηγηθεί!; Αυτή πάει πατητή για 200!