Ica: Η όαση της Huacachina

4η μέρα: Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015, Ίκα

Ένας ερωτευμένος βασιλιάς των Ινκα, έφερε νερό στην έρημο για τα μάτια της μόνον κι έτσι χτίστηκε η Ίκα. Η έρημος παραμένει. Γύρω γύρω έρημος, στη μέση η Ίκα. Οι Ισπανοί φέρανε το σταφύλι κι η επαρχία της (Pisco) τo κανε τσίπουρο.

Ο λόγος για να έρθεις εδώ (πέραν του να το τσούξεις με αφορμή τον πολιτισμικό τουρισμό) είναι η όαση της Huacachina, λίγο έξω απ την πόλη. Γύρω γύρω αμμόλοφοι, στη μέση μια όαση!

Κάποτε (το 40-50) έγινε διακοπιστικό κέντρο της πλουτοκρατίας καθότι το νερό της λίμνης ήταν και ιαματικό. Σήμερα γεμίζει ντόπιους και τουρίστες που έρχονται να τσουλήσουν με την σανίδα τους στην άμμο (sand boarding),

Να βουτήξουν τα πόδια τους στην άμμο η να αγκομαχήσουν ανεβαίνοντας την απότομη πλαγιά με τον άνεμο να σηκώνει αμμοβρόχια, ή

Να πληρώσουν ένα κάρο σόλες για να οδηγήσει κάποιος όψιμος έφηβο-παπούς το buggy στην άμμο σαν να είναι σε video game.

Η ανάβαση στην τοπική κορυφή ήταν ευκολότερη απ΄ ότι φαινόταν από χαμηλά, αν και τόνοι άμμου μπήκαν στ' άρβυλα. Λίγοι φτάσανε όμως, κι η αίσθηση ήταν κυριολεκτικά απ΄ την κορυφή του κόσμου.

Η σανίδα στην άμμο, φαίνεται πως σ΄ έφτιαχνε πανέ, κι έτσι το προσπεράσαμε αυτό το σπορ. Τhe macho tour, too much of a boy's thing for some tastes. Τα αγόρια όμως το ευχαριστήθηκαν μια χαρά.

Στο αστικό μας περιδιάβασμα, συναντήσαμε την ορχήστρα ενός Πανεπιστημίου του Trujillo, που περιοδεύει την χώρα παίρνοντας μέρος σε διαγωνισμούς παραδοσιακής μουσικής και παίζει σε δρόμους και πλατείες (ταινιούλα) να βγάλει τα προς το ταξιδεύειν. Κι εδώ παίξανε (ταινιούλα) για την αφεντιά μας!

Ακολούθησε δείπνο στις όχθες της λίμνης, με περουάνικο κρασί.

Μετά, αποκλειστική εξόρμηση στους αμμόλοφους, πίσω απ τα φώτα της όασης, για νυχτερινό ουρανό! Σταυρός του Νότου, Κένταυρος, και τα μύρια σμήνη αστεριών ανάμεσα της ουράς του Σκορπιού και της καρδιά του Τοξότη. Και για πρώτη φορά, το νεφέλωμα της η Carinae. Φως 7500 χρόνια παλιό, που ξεκίνησε από κει όταν εδώ ακόμη μαζεύαν φρούτα και ψάρευαν