Τα νησιά της λίμνης Titicaca: Los Uros

10η μέρα: Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015, λίμνη Τιτικάκα

Μετά το πολύ ενδιαφέρον νησί Τακίλε, το καραβάκι πιάνει σ΄ ένα απ τα νησάκια Ούρος (Uros). Είναι νησιά τεχνητά, φτιαγμένα από καλάμια και επιπλέουν πάνω στην Τιτικάκα. Οι κάτοικοι τους τα πρωτόφτιαξαν όταν προσπάθησαν να ξεφύγουν απ' τους ‘Ινκα, τους καινούργιους κατακτητές. Εδώ ζει άλλη φυλή, η Aymara, και μιλάν αϊμάρικα.

Κάθε 2 βδομάδες πρέπει να στρώνουν ένα νέο στρώμα καλάμια μιας και αυτά που είναι μες το νερό σαπίζουν. Όταν φτιάχνουν ένα καινούργιο νησί, κόβουν τις καλαμιές με το έδαφος τους και τις ρίζες, σε πακέτα. Τα μεταφέρουν στο ίδιο μέρος και τα στερεώνουν με σκοινί. Και μετά αρχίζουν να απλώνουν στρώματα καλάμια. Κι από πάνω χτίζουν τα καλαμένια τους σπιτάκια, βάζουν τα καλαμένια τους στρώματα και ζουν την καλαμένια τους ζωή. Ένα τέτοιο νησάκι κρατάει 30-40 χρόνια. Μετά επιστρέφει οικειοθελώς στη φύση

Πολύ φυσική κατάσταση, αειφόρος -πώς τα λένε αυτά τα πολιτικά ορθά της εποχής- ωραία! Αλλά γιατί να ζει κανείς τώρα εκεί.; Οι νέοι έχουν την απάντηση: Όταν τελειώσουν το Δημοτικό, περνάν απέναντι στο Πούνο και ρίχνουν μαύρο καλάμι πίσω.

Αυτή η στάση της εκδρομής είναι μια γελοιότητα, εξευτελιστική και για τους κατοίκους και για τους επισκέπτες. Είναι απ΄ τις γελοιότητες στις οποίες σε εξαναγκάζουν οργανωμένες εκδρομές -ποτέ ξανά! Οι γυναίκες μας τραγουδούν (ταινιούλα) , καθώς οι άντρες κωπηλατούν για να μας κάνουν μια γύρα με την καλαμένια τους βάρκα (σε μια γύρα που δεν συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο της εκδρομής και που όμως κανείς δεν τολμάει ν΄ αρνηθεί, μην τον πουν τσιγκούνη).

Τέλος πάντων έτσι βγάζουν το ψωμί (και το σχοινί, για τα καλάμια) τους. Βεβαίως πουλώντας και τα υφαντά και κεντήματα τους.

Οι επιταγές του βιοπορισμού κι η αγοραία αξιοπρέπεια.