Puno: μίζερη πόλη, εγκάρδιοι άνθρωποι

9η μέρα: Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015, Πούνο

Μετά από 6 ώρες λεωφορείο της γραμμής Cabanaconde -Arequipa, άλλες τόσες Arequipa-Puno κόβοντας το οροπέδιο (altiplano) με το Cruz del Sur. Στην Juliaca, μισή ώρα πριν το Puno έχει χιονίσει, είναι σκοτεινά και φαίνεται μίζερα. Πριν κατεβουμε στο Πούνο, ο λεωφορειο-συνοδός μας συμβουλεύει να κουκουλωθούμε.

Ο ταξιτζής που μας πάει στον ξενώνα ζητάει λίγα λεφτά, είναι ψιλο-άσχετος, αλλά εξαιρετικά φιλικός. Μας ξεναγεί στους γύρους που κάνουμε λόγω πεζοδρομήσεων. Ένας γνήσιος cholo (νεο-Ίνκα). Συμπαθέστατος. Ο ξενώνας μας (hostal Monterrey) είναι ένα μεγάλο σπίτι αποικιοκρατικό, με εσωτερική αυλή. Το πιο ενδιαφέρον κτήριο όπου έχουμε μείνει μέχρι τώρα. Βρίσκεται στην calle Lima, με τόση κίνηση και τουριστο-μάγαζα, τύφλα να χει το Quartier Latin. Ε και η ποιότητα των εστιατορίων, συγκρίσιμη.

Εδώ κάνει κρύο! Όχι, θέρμανση δεν έχει! Είπαμε, οι Ίνκα δεν έχουν ανάγκη απ' το κρύο! Απλά παίρνουν 3 κουβέρτες, κι ότι άλλο βρουν από σκέπασμα. Όλη νύχτα, γυρνώντας πλευρό, άρση κουβερτών!