Bahia das gatas

Ο ήλιος είναι λαμπρός κι είναι ζεστά. Καιρός για τον κόλπο των gatas. Μεγάλα σχέδια, παίρνουμε και τα μπανιερά. Το aluger που μας πάει είναι γεμάτο με νέες μαμάδες που έχουν τα μαλλιά τους περίτεχνες πλεξούδες, με καλόβολα μωρά. Η bahia das gatas είναι μια απλωμένη παραλία με σπίτια νεόκτιστα (Νέοι Πόροι, ασ πούμε) και ερημωμένη, σαν μετά από πυρηνική βόμβα.

Τοπίο Αριανό. Αλλά εντάξει, οι Ολλανδοί στο Wageningen, μόλις ανακοίνωσαν πως κατόρθωσαν να καλλιεργήσουν πατάτες, ντομάτες κλπ σε προσομοιωμένο αριανό έδαφος. Μόνο σπανάκι λέει δεν έγινε τρόπος να βγει. Άρα υπάρχει κι εδώ ελπίδα -για όλους εκτός απ τον Popey. Ας είναι κι έτσι.

Παίρνουμε την κακοτράχαλη παραλία. Το μενού σήμερα έχει εναλλακτικές θεωρίες βαρύτητας και σκοτεινή ενέργεια. Μετά από 5-6 χιλιόμετρα βγαίνουμε στην άσφαλτο. Μέχρι να φτάσουμε στο Calau, στα 12 χιλιόμετρα, έχουν περάσει, όλο κι όλο, ένα aluger κι ένα taxi.

Η συννεφιά υποχωρεί κι ο ήλιος βαράει στα τελευταία χιλιόμετρα. Βρίσκουμε aluger έτοιμο για αναχώρηση κι επιστρέφουμε στο Mindelo. Τέτοια άνεση χρόνου, που έχουμε την ευχέρεια να ψάξουμε souvenir. Διαλέγουμε ένα ξύλινο uril -το Caboverdico τάβλι που παίζουν μανιωδώς οι αργόσχολοι caboverd-ιδες άντρες. Τι πιο αντιπροσωπευτικό!?

Ο ουρανός είναι καθαρός. Η τελευταία δύση στο νησί ίσως και να αξίζει -παρότι δεν θα ‘ναι θεαματική ένεκα χαμηλών πλατών.

Πάμε στο παραλιακό Cafe Laghuinha. Το χαμηλό σύννεφο στον ορίζοντα πνίγει το ηλιοβασίλεμα, αφήνει όμως την τελευταία πράσινη λάμψη!